Bugün yine yürürken kendimi Foxconn’da intiharı bile yasaklayan zihniyeti ve fileleri düşünürken buldum. Foxconn’daki intiharları duymayanlar Foxconn Suicides@Wiki makalesine bakabilir.

Öyle bir yer düşünün ki, insanlar üç kuruşa tabiri caizse “eşşek” gibi çalışıp dünyanın en büyük firmalarına donanım üretiyor. Eşeğin yine sahibi merhametliyse gül gibi geçinir giderler ama bunlar gaddar çünkü ne kadar ucuz o kadar iyi. Sonra bir bakıyorlar ki insanlar patır patır gökten düşen kuş misali, binadan atlayarak intihar ediyorlar. İntiharın bulaşıcı olmasından mütevellit, 18 işçi intihar teşebbüsünde bulunuyor ve 14’ü vefat ediyor. Peki bu soruna ne çözüm öneriyorlar? Çalışanlara psikolojik destek mi veyahut şartların iyileştirilmesi mi? Tabii ki hayır! Binanın kenarlarına ağ çekiyorlar ki kişiler intihar edemesin. Yani adam intihar bile edemiyor, ona bile karışıyorlar!

Bu gibi durumlarda aklıma genellikle rahmetli Layne’nin, Frogs şarkısındaki şu isyanı gelir: Why’s it have to be this way?

Grunge sevme sebeplerimin başında, acıyı ve çaresizliği ifade etmesidir. Zaten çoğu da erken yaşta öldü gitti. Buradaki çığlığı her insan kendi kalbinde hissetse ve bunu değiştireceğine inanıp bu yolda mücadele etse dünya şimdikinden çok daha farklı bir yer olurdu. Bize hep “böyle gelmiş böyle gider” diye öğretiyorlar fakat kesinlikle buna inanmıyorum. Her şey kitleleri etkileyebilecek doğru insanların ve doğru kitlelerin bir araya gelmesiyle bir başlar, göz açıp kapayınca kadar insanlar değişir, yüzler değişir. Büyülenmiş gibi, zamanın nasıl geçtiğini fark etmezsiniz bile.