Köşe Rezerve
İçimden geldi, yazdığım bir şiiri paylaşıyorum. Haddim olmayarak şiir kaleme aldım, lütfen acımasız olmayın. Bu laf da acımasız olacaklara en son söylenecek laftır herhalde 😃
Bu şiirimi hayatı boyunca kıyıda köşede yaşamayı tercih etmiş fakat hala görünür olmaktan çekinen insanlara ithaf ediyorum.
KÖŞE REZERVE
Gölgeler çağında
Issız sokaklarda
Yeni koparılmış bir gül gibi
Güzel ama solacak
Belki anısı kurumuşluğunda
Mazisi hayalinde kalacak
Tanıdın mı beni
Gece bakarken uzaktaki bir ışığa
Ya da sessizlikte duyma merakında
Aradığın neydi, bulabildin mi
Yalnızlık mı, yalnız mısın?
Korkma; birileri vardır
Ne! Ne demek bu şimdi?
Birilerinin varlığı zaten korkutandı beni
Sanki hiç var olmamışım gibi
Ne kadar hatırlarlar ki beni
Şu dünyada 10 gün mü yaşamışım
Böyle deyince, fazla geldi şimdi
Uyurken rüyanda
Veya yürürken gölgende
Saklanan değil saklayan
Olmadın mı sen hep?
Gelip geçtin, topraktaki izin bile ...
Onu da sakladın işte
Üstüne attılar, iki metreye yakın
Anımsarlar, anımsadılar mı sandın
Sessizlikteki tını, gecedeki hüzme
Sen hep o anlarda kaldın
Yalnız mısın, oldu mu isteğin
Memnunum tanıştığımıza fakat
Tanınmadığıma
Written on May 17, 2022