Eskiden böyle miydi azizim? Spikerler, “ııı”lamadan, İstanbul Türkçesi ile konuşurdu. Peki ya şimdikiler?! İki cümleyi bir araya getiremeyen adamı çıkarmışlar, program sunduruyorlar. Adam da lalettayin işini yapıp, zamanını doldurmak derdinde. Ya benim dertlerim ne olacak? Sen beni böyle yaparak dertlendirdin işte, olmaz ki böyle!

Yaşı yetenler veya meraklıları, illa ki radyo tiyatrosu dinlemiştir. Sadece ses ile bir olay ve o olayın yarattığı duygular nasıl böylesine canlandırılır; şaşırıp kalırsınız.

Yapılan işi mükemmelleştirmek için insanlık çaba sarf ederse, eninde sonunda bunu başaracaktır. Fakat bu mükemmeleştirmenin de bir karşılığı olması gerekmektedir ki topluca bu yolda çaba sarf edilebilsin. Bu karşılık da genellikle paradır. Çünkü para herkesin işine yarar, elle tutulabilir ve hatta takas bile edilebilir bir kavramdır.

Bazı zamanlar acaba nostaljiden dolayı mı geçmişteki işler (müzik, sinema, radyo vs) daha kaliteliydi diye düşünüyorum, fakat ne kadar düşünürsem düşüneyim bunun kesinlikle öznel değil nesnel bir olgu olduğu sonucuna varıyorum.

Peki günümüzde ne oldu da böyle oldu? Bunun için tüm mevzuda sabit olan kavramı ele alalım: Para. Yine her iş para kazanmak için yapılıyor. Fakat dünya değişti.

Günümüzde üretim yöntemleri ve araçları gelişti, bu sayede üretim hızlandı ve maliyet düştü. Ayrıca pazarlama yöntemleri de gelişti, bu sayede çok kısa sürede bir ürün meydana getirilip müşteriye erişir hale geldi. Dünyanın bu kadar hızlı ilerlediği bir yerde, kalite arka plana düştü zira eski zamanlarla bu zamanları karşılaştırırsanız, bu zamanlarda eski zamanların ölçeklenmiş hallerinin minimal düzeyde bulunduğu fark edersiniz. Yani, Nisan 2022’ye isterseniz koca bir 1990 yılının sığdırabileceğiniz gibi, 2022-2023 yılı arasına kocaman 90’lar kültürünü bile sığdırabilirsiniz. Derinliği olmaz ama örneklerini ihtiva eder.

Örneklem bütünü temsil etmez ve bundan dolayı da derinlik kaybolur. Derinlik kaybolursa da kalite düşer. Belli bir hızdan sonrasını göz aynı algılar, çünkü algısı kısıtlıdır. İnsan beyninin de kapasitesi, duyu organlarının da kapasitesi ile uyumlanmaktadır.

TRT spikerlerine ihtiyaç olmadığı için, artık TRT spikerleri yok. Olsaydı, yine olurdu çünkü onlar da halkın içinden çıkan sıradan insanlardı. Göz önünde olan insan prototipi neyse, içinde bulunduğunuz toplumun öne çıkardığı model odur.